Ik ben nu aan het doen wat ik wilde
Tijdens de reis realiseerde ik me – met Architectuur en Stedenbouw op zak – dat ik het toch veel leuker vond om mensen te verbinden dan dat ik het ontwerp uitteken. Ik kende toen al een aantal mensen bij Brink (allemaal direct of indirect via studie) en vroeg, nog met mijn voeten op het andere continent: ‘Joh. Dan en dan kom ik terug, vertel eens, wat doet Brink eigenlijk? En zoekt Brink mensen?’ Ik kreeg leuke feedback terug en heb een brief gestuurd. Open sollicitatie en aangenomen. Ik ben nu aan het doen waarvan ik zei dat ik het wilde doen: mensen in een bouwtraject met elkaar aan het verbinden. Ik ben niet een van die rekenaars. Huisvestingsvraagstukken zijn mijn ding. Mijn rol daarin is de verbindende factor tussen de opdrachtgever of gebruiker en het ontwerpteam. Negen van de tien keer werk ik daarbij in ieder geval met een architect en een installatieadviseur. Je bent op dat moment eigenlijk op een heel globaal niveau aan het ontwerpen. Je kunt nog structuur geven aan het project. Je helpt daarbij met het maken van de vele keuzes die gemaakt moeten worden.
Met pen en post-its vind ik het allerleukste
Globaal zijn het voor mij drie dingen die leuk zijn bij Brink. Ten eerste de projecten. Die zijn inhoudelijk vet. Vaak ook nog op aansprekende locaties. Ten tweede het werken zelf. Bij Brink. Je mag uitproberen, waardoor het werk veel leuker wordt. De band met collega’s is goed. Af en toe een weekendje skiën met elkaar is dan geen straf. En ten derde de waardering die je krijgt van opdrachtgevers. Grappig is, door de aanpak van Brink die ten opzichte van de rest van de markt toch net wat eigenzinniger is, dat men soms de reactie heeft, ‘het was in het begin een beetje eng omdat jullie het anders doen’. Aan het eind zijn ze heel tevreden. Geen project is hetzelfde. Altijd customized. Op dag één weten we niet altijd wat we precies gaan doen. Ik ben als groentje binnengekomen, had geen flauw idee wat iedereen deed, maar heb ondertussen veel geleerd. Ook inhoudelijk gegroeid. Veel meegekeken. Mijn boerenverstand gebruikt in combi met wat ik heb geleerd.Met gebruikers en opdrachtgevers in een workshop zitten met pen, papier, kladblokken en post-its vind ik wel het allerallerleukste. Wat wil je nou echt en wat zou je nou mooi vinden? Waar gaat het dan naar toe? Dat is ook de vrijheid binnen huisvestingsvraagstukken. Ja, ik denk dat ‘vrijheid’ misschien wel mijn belangrijkste woord binnen Brink is. En die krijg je binnen Brink.
Communicatie was een bijzonder onderdeel
Het mooiste project Brink breed, vind ik het Rijksmuseum. Waanzinnig. Dat heeft ook zoveel nationale en internationale aandacht gekregen. Ben ik trots op, ook al heb ik daar niet zelf aan bijgedragen. Het mooiste project waar ik wel zelf mee bezig ben geweest, is van een grote organisatie in het zuiden van het land. Iedereen kent die van de lampen. De organisatie die trouwens ook steeds bekender werd van hun healthcare activiteiten. ‘Mijn’ project had trouwens wel te maken met Lighting. Zij zaten toen in de binnenstad van Eindhoven en besloten te verhuizen naar de High Tech Campus. Zo’n groot volledig project. Zó gaaf. We hebben het van voor tot achter mogen aanpakken. Dat wat begon met het opstellen van het programma van eisen, groeide uit tot de complete begeleiding van de verhuizing. Als je terugkijkt wat we allemaal hebben gedaan. Pfff. Aan het begin met het management eerst bekeken wat je eigenlijk zou moeten doen, verhuizen of hier het één en ander aanpassen. Puur strategische keuzes. Eenmaal gekozen voor de Campus gingen we kneiterhard aan de slag. Van een traditionele werkomgeving naar een omgeving geschikt voor ‘het nieuwe werken’. Ook daarin moet je iedereen zien mee te krijgen. Als je dertig jaar voor hetzelfde bedrijf werkt op een bepaalde manier, is dat vaak lastig. Met de aannemer continu goed overleg. Eerst met alles er uitslaan en vervolgens alles erin knallen. Ondertussen zijn er uiteraard flink wat verrassingen die je tegenkomt waardoor je snel moet schakelen. Communicatie was wel een bijzonder onderdeel binnen dit project, onder meer omdat we medewerkers mee moesten nemen naar een andere manier van werken. We hadden twee keer per week overlegmomenten ingevoerd met de vaste contactpersoon van de opdrachtgever. Onze ‘ontbijtsessies’. Niet voor een boterham met een eitje, maar om bij te praten.
Iemand waar je een biertje mee zou willen drinken
De rode draad binnen Brink? Ja dat is moeilijk. Het maffe is dat we dat zelf niet goed onder woorden kunnen brengen, maar als we een sollicitatiegesprek hebben kunnen we snel zien of dat de nieuwe collega wordt. Het moet iemand zijn die niet te veel miept, die positief is en waar je een biertje mee zou willlen drinken. Daar maak je tijd voor namelijk.
Ben je ondernemend, zoek je vrijheid, word je net als wij niet warm van de eerste de beste ‘hal in het weiland’? Kies dan voor Brink.