Eerder schreven we al een artikel over dit onderwerp met de titel: Lost vakantiewoning woningtekort op?
Het antwoord op die vraag is: nee.
Natuurlijk klinkt het heel interessant: 125.000 woningen extra door vakantiewoningen permanent te laten bewonen. En eens: met de huidige krapte op de woningmarkt is elke woning extra er één. Als dat een gezin vooruithelpt is dat fantastisch. Maar het is een illusie om te denken dat dit een serieuze bijdrage gaat leveren aan het oplossen van het woningtekort. Bovendien kan de vraag gesteld worden of het bijdraagt aan goede ruimtelijke ordening, want de meeste vakantieparken zijn geen geschikte woonwijken.
Aantal woningen in de praktijk niet zo groot
In werkelijkheid is het aantal vakantiewoningen dat permanent bewoond kan worden niet zo groot. De vakantiewoningen staan vooral in dunbevolkte en natuurrijke gebieden en dus vaak op (te grote) afstand van de bebouwde kom en voorzieningen zoals scholen en winkels. Willen en kunnen mensen daar wel wonen? En belangrijker: wil de overheid of de lokale gemeente wel dat daar mensen komen wonen? Deze vakantieparken in de buurt van (kwetsbare) natuurgebieden lijken niet bepaald geschikt voor dit type bewoning en het betekent ook iets voor de infrastructuur en voorzieningen in de directe nabijheid van het vakantiepark.
Juridisch haalbaar? Maatschappelijk gewenst?
Op sommige plekken worden vakantiewoningen nu al permanent bewoond, ook al wordt dat niet gedoogd. Het gedogen van vakantiewoningen verandert daar niet meteen iets aan (misschien dat de verhuurder beter slaapt). Daar komt bij dat eigenaren van vakantiewoningen lang niet altijd open staan voor het permanent (laten) bewonen van hun vakantiewoningen. Het merendeel van de vakantiewoningen is privé-eigendom, onderdeel van een concept (met bijbehoren businesscase op basis van recreatief gebruik) of blijft gewoon een tweede huis naast het appartement in de stad. Deze woningen zullen, los van het feit of permanent gebruik wordt gedoogd, als vakantiewoning in gebruik blijven. En daar komt bij dat je vakantie-vierend Nederland de midweek-en-weekend-huisjes ontneemt. Terwijl vakantie kunnen vieren in eigen land voor heel veel mensen belangrijk is en gelet op de ecologische voetafdruk misschien wel beter voor onze planeet.
Geen symbolische maar échte oplossingen nodig
Dan is er nog een ander argument dat mij ertoe brengt om het gedogen van permanente bewoning van vakantiewoningen symboolpolitiek te noemen. En dat is, dat dit afleidt van de maatregelen die werkelijk nodig zijn.
Onze nieuwbouwambities worden al jaren niet gehaald, met als belangrijkste oorzaken de opeenstapeling van wettelijke eisen en regels en de lange vergunningstrajecten, mede als gevolg van falend beleid op stikstofdepositie, een steeds mondig wordende burger en een tekort aan ambtelijke capaciteit. Gaan we die schaarse ambtenaren nu inzetten om wetten en richtlijnen te maken om het permanent bewonen van vakantiewoningen te gedogen? Of houden we focus en gaan we de nieuwbouw versnellen?
Laten we ons alsjeblieft blijven richten op de dingen die werkelijk impact hebben: gronduitgiftes versnellen, procedures verkorten en de betaalbaarheid van woningen verbeteren. Zoveel levens staan nu on hold door het gebrek aan betaalbare woningen. Die mensen hebben niets aan mooie beloftes en symbolische regelingen, zij verdienen échte oplossingen die perspectief bieden voor de lange termijn. Het voor de bühne met één pennestreep permanent maken van vakantiewoningen voegt werkelijk niets toe.